می گویند دکتر عبدالکریم سروش ادعا کرده است که در رویا ( = مکاشفه، خواب یا هر تجربه مشابهی) خداوند ( یا همان خدای بی صورت به قول خود ایشان ) را دیده و به تجربه در آورده است. بگذریم از اینکه این را عده ای ادعای پیامبری تلقی کرده اند اما به نظر من تازه می توان گفت و باور کرد که سروش یک فرد خداباور است و به وجود خداوند معتقد است و بر این ادعا دلیل درستی دارد. باقی افراد که فاقد چنین تجاربی هستند به نظرم ادای خداباوری را در می آورند و خداوند در زندگی آنها فقط یک مفهوم ذهنی است که هیچگاه به عینیت نرسیده است و چه بسا طالب آن نیز نبوده و نیستند. به گمان من اولین شرط خداباور بودن و اعتقاد به وجود خداوند، داشتن تجربه ی ارتباطی ویژه و معنادار با خداوند است و تا این مهم حاصل نشود به نظرم ایمان و اعتقاد به خدا بی معنی است.