در
وصف بزرگمردی چون پیامبر خدا -ص- بسیار گفته و نوشته اند. هرکسی را حجتی
است برای مسلمانی و ایمان خویش و البته چه مسیر سختی است این، که آدمی هر
دم میان کفر و ایمان سیر می کند و هر ساعت پای در یک وادی می گذارد که گاه
به درستی در نمی یابد که حاضر در کدام سرزمین هست؟
شاید اگر موجز و
مختصر بخواهیم بگوییم محمد -ص- چه چیزی برای ما داشته است که کماکان به راه
و روش او وفادار مانده ایم، لاجرم بایستی به سراغ اخبار و گزارش های مهم
وی رفت. بایستی دانست که همه این خبرها ریشه در آنچه بشر همیشه طالب آن
بوده است می باشد. آن هنگام که خبر از زندگی دوباره می دهد در واقع تلاش می
کند پاسخی به تقاضای جاودانگی بشر بدهد. در قران از زندگی دوباره بسیار
سخن به میان آمده و گفته شده که زندگی جاوید در انتظار بشر خواهد بود و
زندگی سرشار از لذت و کامیابی:
قُلْ أَؤُنَبِّئُکُم بِخَیْرٍ مِّن
ذَلِکُمْ لِلَّذِینَ اتَّقَوْا عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن
تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَأَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ
وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللّهِ وَاللّهُ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ ﴿15﴾
بگو آیا
شما را به بهتر از اینها خبر دهم براى کسانى که تقوا پیشه کردهاند نزد
پروردگارشان باغهایى است که از زیر [درختان] آنها نهرها روان است در آن
جاودانه بمانند و همسرانى پاکیزه و [نیز] خشنودى خدا [را دارند] و خداوند
به [امور] بندگان [خود] بیناست (15)
این دست از وعده ها و خبرها در قران بسیار یافت می شود بگونه ای که فضای قران از این مضمون پر و سرشار است.
مساله اساسی بعد به نظرم معرفی " خداوند " است. پیامبر -ص- کسی را با
شرایطی استثنایی و غیرقابل وصف به ما معرفی می کند که همه هستی از قدرت او
بوجود آمده است و هم اوست که زندگی می بخشد و روزی می دهد و البته مساله
بسیار مهم این است که او برای انسان یاور و یاری کننده است. به نظر من این
از اساسی ترین دغدغه هاست که هم به پرسش " از کجا آمده ام؟ " پاسخ می گوید و
هم انسان را با قدرتی غیرقابل وصف مورد حمایت قرار می دهد. و همواره تاکید
دارد که خداوند هر دم با انسان همراه است :
هُوَ الَّذِی خَلَقَ
السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى
الْعَرْشِ یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا
یَنزِلُ مِنَ السَّمَاء وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا
کُنتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿4﴾
اوست آن کس که
آسمانها و زمین را در شش هنگام آفرید آنگاه بر عرش استیلا یافت آنچه در
زمین درآید و آنچه از آن برآید و آنچه در آن بالارود [همه را] مىداند و هر
کجا باشید او با شماست و خدا به هر چه مىکنید بیناست (4)
أَلَمْ
تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَا لَکُم
مِّن دُونِ اللّهِ مِن وَلِیٍّ وَلاَ نَصِیرٍ ﴿107﴾
مگر ندانستى که فرمانروایى آسمانها و زمین از آن خداست و شما جز خدا دوست و یاورى ندارید (107)
پیامبر -ص- به ما می گوید که من را به عنوان اسوه و الگوی خود قرار دهید:
لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن کَانَ
یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الْآخِرَ وَذَکَرَ اللَّهَ کَثِیرًا ﴿21﴾
قطعا براى شما در [اقتدا به] رسول خدا سرمشقى نیکوست براى آن کس که به خدا
و روز بازپسین امید دارد و خدا را فراوان یاد مىکند (21)
به نظر من این الگو و اسوه بودن نه در لباس پوشیدن و خرما خوردن و یا ازدواج با زنان است - که البته عده ای اینگونه تصور کرده اند- بلکه در جستجوگری و حقیقت جویی پیامبر -ص- است. پیامبر به ما خداوند را معرفی کرده است و اسوه ماست تا خدا را خود بیابیم و به تجربه در آوریم. پیامبر -ص- نرم خو است و به مساله عدالت و ظلم حساس است و ما پیروان او باید به ظلم و بی عدالتی حساس باشیم.
میلادش مبارک و پر برکت باد.
