آنچه که به یک رابطه جهت و اعتبار می دهد، هرگز طولانی بودن آن نیست بلکه
شدت و کیفیت آن است. چه بسا رابطه های مدیدی که با یک واقعه جدی از هم می
گسلند و چه آشنایی کوتاهی که گاه صمیمیت و همدلی سالیان را گویی با خود
دارد.
گاه پیش می آید که حضور شخصی در زندگی ما تنها به اندازه یک نگاه
است و یا شاید زمانی به قدر بیان یک جمله یا بیشتر و اما همین کافی است تا
حالی را دگرگون سازد.
به نظر می رسد یکی از آفات یک رابطه طولانی،
کاهش کیفیت و اثرگذاری آن رابطه است. شاید در ارتباط شمس و مولانا، شمس
دریافته بود که دیگر آن تاثیر را بر روح و جان مولانا ندارد و لذا ترک وی
کرد ( گرچه روایت های تاریخی مسائل دیگری را بیان کرده اند).
در واقع شمس از مولانا کناره گرفت تا شاهد شکفتن مولانا باشد و راز اثرگذاری نیز شاید در خاتمه دادن به موقع یک ارتباط است.