گاهی به نظرم می آید که بهترین خوانش از چیستی " انسان "، این است که " انسان موجودی دارای عواطف و احساسات پیشرفته است ". شخصا ممتاز ترین ویژگی بشری را احساسات وی می دانم یعنی همان ویژگی که مستقیما عامل زایش آرزو و خواستن و طلبیدن است. آنچه که از آغاز تا اکنون زندگی بشر را به وادی های حیرت انگیزی کشانده است و همچنان چشم وی را به جهان آفاقی و انفسی هرچه بیشتر باز می کند. به گمانم تا بشر، موجودی با احساسات اینچنینی باقی بماند، کماکان طالب کشف و شناخت هستی است و آنگاه که این احساسات رشدیافته از آدمی ستانده شود، چیزی که باقی می ماند آنقدر نیست که ارزش سخن داشته باشد.