به نظرم اهمیت دادن به مسائل و مشکلات روزانه هر چقدر بیشتر شود، آدمی به همان اندازه از پرداختن به تفکر و اندیشیدن در باب زندگی و معنای آن، باز می ماند.
روزمره گی خطری پنهان و در کمین نشسته برای انسان هاست و آنان را در حد موجوداتی سطحی و بی عمق پائین می برد.
گاهی به نظرم می رسد که بایستی به بعضی مسائل پیرامون بی توجه بود و در مورد آنها نیندیشید و به واقع وضعیت آنها را بی اهمیت توصیف کرد. اینگونه هم برای آدمی آرامش خیال به همراه می آورد و هم اینکه ذهن و ضمیر انسان را متوجه مسائلی عمیق تر در زندگی می کند.