گفتگو های در جریان میان ایران و زورمندان جهانی گرچه در خود نشانه های مثبتی از پیشرفت و دید بازتر دیپلماسی را دارد اما نبایستی چندان جدی تلقی شود. آنچه که میان دو طرف درگیر می گذرد همگی ناشی از احتیاج و ناچاری است و بعد از جاری شدن مفاد آن فارغ از اینکه این مفاد چه هست، دو طرف به سیاست های پیشینی خود بر خواهند گشت. به نظرم ساده نگری است اگر تصور کنیم که پس از شکل گیری توافق، فضای دیگری در کشور ما شکل می گیرد و مشکلات اقتصادی کم و کمتر می شود بلکه وجود مشکلات اقتصادی در کشور ما از اصول ماکیاولیستی حاکمان ماست و آنچه که مشکل اصلی کشور ما محسوب می شود، ناکارآمدی مسئولین حاکم است که زندگی را بر مردمان این سرزمین پیر و کهن تنگ کرده است. امیدوارم که ما بار دیگر در بازی رسانه ای حاکمیت ایران و رسانه هایی مثل بی بی سی فارسی نیفتیم و فهم سیاسی و موقعیتی ما بالاتر رفته باشد تا بر خلاف اسلاف خود در سه دهه پیش، کمتر تحت تاثیر رسانه ها و جو سازی آنها قرار بگیریم.