خبر نابودی مجسمه های تاریخی بدست داعش مرتبا و با احساسی تاسف بار، توسط کاربران شبکه های اجتماعی و خبرگزاری ها بازنشر می شود. این در حالی است که این گروه روزانه بسیاری از مردم بی گناه و بی نام و نشانی که در روستا های آن منطقه زندگی می کنند را نیز ربوده و اعدام می کند و کمتر بطور چنین گسترده در باره آن سخن می رود. من واقعا نمی دانم چرا عاطفه ی بشری ما برای انسان ها اینگونه جریحه دار نمی شود؟ آیا می توان تصور کرد تندیس هایی که از دسته ای از انسان ها حکایت می کنند، روزی ارزشمند تر از نوع انسان تلقی شوند؟ به نظر می رسد بسیاری از مردم بصورت نا آگاهانه در ذهن خود چنین تصوری دارند و به فرض مثال ارزش یک مجسمه قدیمی را بیش از یک انسان گمنام روستایی بی پناه می دانند. اینگونه طرز تلقی هاست که گروههای افراطی را به وجود می آورد. داعش هم اینگونه می اندیشد اما تفاوت آنها این است که دین و قرآن را ارزشمند تر از انسان می پندارند و لحظه ای به این نمی اندیشند که انسان تحت هر شرایطی، ارزشمند تر از دین یا هر اثر تاریخی است.