تورات و قرآن

در سفر تثنیه از تورات مطلبی هست به نام " انفکاک " که از این قرار است :

"و در آخر هر هفت سال، انفکاک نمایی. 2 و قانون انفکاک این باشد، هرطلبکاری قرضی را که به همسایه خود داده باشدمنفک سازد، و از همسایه و برادر خود مطالبه نکند، چونکه انفکاک خداوند اعلان شده است."

بطور خلاصه به مدارا و چشم پوشی از مال خود در صورت ضعف فرد مقروض فرمان داده شده هرچند تاکید شده که در مورد برادران خود ( یهودیان ) این قانون جاری و ساری است و نه دیگران.
از غریب مطالبه توانی کرد، اما هرآنچه از مال تو نزد برادرت باشد، دست تو آن را منفک سازد. 4 تا نزد تو هیچ فقیر نباشد، ( سفر تثنیه -3 و4)

در قرآن نیز البته ما شاهد چنین مناسباتی میان مومنین هستیم :

وَإِن کَانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلَى مَیْسَرَةٍ وَأَن تَصَدَّقُواْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿280﴾
و اگر (بدهکارتان) تنگدست باشد، پس تا (هنگام) گشایش، مهلتى (به او دهید)؛ و (اگر به راستى قدرت پرداخت ندارد،) بخشیدن آن براى شما بهتر است-اگر بدانید. (280)

از این دست شباهت ها کم نیست و البته به نظرم دید قرآن هم ملایم تر و هم جهان شمول تر است.